Rozdział 29

"- Co do chuja? - wrzasnąłem, gwałtownie odsuwając się od biurka, powodując że krzesełko za mną wywróciło się z hukiem na ziemię. "

Perspektywa Janka:
Czułem jak całe moje ciało staje się gorące. Moja klatka piersiowa unosiła się do góry i opadała w szybkim tempie, przez moje nierówne oddechy. Ściągnąłem brwi w jedną linię, ponownie pochylając się nad laptopem, by kolejny raz obejrzeć to co przed chwilą. Przejechałem językiem po górnych zębach, przyglądając się ekranowi. Przeskakiwałem ze zdjęcia na zdjęcie, powtarzając tą czynność kilkanaście razy. Kiedy natrafiłem na zdjęcie, gdzie dziewczyna rozpina koszulę Mattowi, mocnym machnięciem ręki zepchnąłem laptopa na ziemie, który z hukiem odbił się od podłogi, lądując pod szafką. Zacisnąłem szczękę, patrząc przed siebie.
- Jestem pizdą, która dała się wrobić w takie coś. To jest nie do pomyślenia, że takie rzeczy dzieją się za moimi plecami - warknąłem sam do siebie, kręcąc zrezygnowany głową.
Moje dłonie były zaciśnięte tak mocno, że knykcie pobielały z powodu odciętego dopływu krwi. Odwróciłem się na pięcie, przechodząc w stronę drzwi, po drodze kopiąc krzesełko stojące pod ścianą.
Sięgnąłem po telefon do kieszeni spodni, biorąc go do ręki.

Do:Jason
Gdzie się zatrzymaliście?

Pociągnąłem nosem, potrząsając nerwowo głową. Skierowałem się szybkim krokiem po schodach na dół, patrząc pustym wzrokiem przed siebie. Schyliłem się po buty stojące po lewej stronie korytarza, szybkimi ruchami wkładając je na nogi. Sięgnąłem po kurtkę, jednocześnie zabierając z półki klucze od samochodu. Nie oglądając się za siebie wyszedłem z domu, zamykając go za sobą. Opanowanym krokiem, skierowałem się w stronę garażu, zerkając na ekran telefonu.

Od:Jason
Motel Subaru, dobrze wiesz gdzie.

- Zajebiście - mruknąłem, chowając telefon z powrotem w kieszeń. Usiadłem za kierownicą, zatrzaskując za sobą mocno drzwi. Kiedy brama się otworzyła, wyjechałem z głośnym piskiem opon na ulice. Próbowałem zachować zimną krew, by załatwić wszystko na spokojnie, ale z każdą minutą ciśnienie w moich żyłach rosło coraz bardziej. Dociskałem pedał gazu, wymijając kolejne samochody, nie zważając na to, że w każdej chwili mogę spowodować wypadek. Mam w dupie wszystko i wszystkich, którzy chcą mi teraz stanąć na drodze.

Perspektywa Ani:
Szybkim krokiem skierowałam się w stronę drzwi wyjściowych, naciskając na klamkę. Kiedy minimalnie uchyliłam drzwi, zostały one zamknięte mocnym pchnięciem ręki Jasona. Przełknęłam ślinę, puszczając szybko klamkę, odsuwając się od niego kawałek.
- Nie uciekaj ode mnie - mruknął rozbawiony, przejeżdżając swoją dłonią wzdłuż ściany.
Nic nie powiedziałam, odwracając się na pięcie i szybko biegnąc do łazienki, próbując zatrzasnąć za sobą drzwi. Chłopak był szybszy, szarpiąc mocno za klamkę w swoją stronę, powodując że puściłam ją stojąc w miejscu.
- Boisz się mnie? - roześmiał się, a na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
Wiedziałam że Jason jest nieobliczalny, ale jego zachowanie przechodzi samego siebie.
- W sumie to dobrze - mruknął, wchodząc do łazienki, mocno popychając mnie na ścianę.
Jęknęłam mimowolnie, kiedy moje plecy zetknęły się z zimną ścianą, a ciało chłopaka przywarło do mojego. Szybko przeniosłam swoje ręce na jego ramiona, by go od siebie odepchnąć.
- Nie szarp się, bo i tak zrobię z tobą to co chce - zaśmiał się, łapiąc za moje ręce, przytrzymując je na ścianie.
- Zostaw mnie w spokoju - jęknęłam, wiercąc się, co nie było najprzyjemniejszym uczuciem.
Jason postawił krok do tyłu, tym samym sprawiając, że moje plecy odkleiły się od ściany. Złapał za moje ręce, krzyżując je z tyłu. Sapnęłam, krzywiąc się z bólu, pochylając delikatnie do przodu.
- To boli - jęknęłam cicho.
Pchnął mnie do przodu, pokazując abym szła przed siebie. Kiedy jego uścisk stal się mocniejszy, jęknęłam opadając na łózko w niezbyt wygodnej pozycji.
- Jeśli zaraz mnie nie puścisz, zacznę krzyczeć - pisnęłam zdezorientowana.
- Krzycz ile chcesz, ale i tak nikt tu nie przyjdzie - zaśmiał się, siadając na mnie okrakiem. Skrzywiłam się, czując jak przyciska mnie swoim ciężarem ciała. Jego ręce wylądowały na moich ramionach, pochylając się nad nimi, by złożyć na nich pocałunek.
- Puść mnie - pisnęłam, wiercąc się pod nim, co nie dawało żadnego efektu, jednocześnie sprawiając, że zaczynałam coraz bardziej panikować.
- Zamknij mordę - mruknął, łapiąc za moje dłonie, układając je nad moją głową. Jego usta wylądowały na mojej szyi, mrucząc coś do siebie pod nosem.
- Jesteś obrzydliwy, zejdź ze mnie - wyjęczałam, kręcąc głową na różne strony, kiedy próbował zbliżyć się do mnie swoją twarzą. Cholernie się go bałam, a fakt że jesteśmy w miejscu, które nie jest zbyt zaludnione, dawał mu miejsce do popisu. Jego ciało przesunęło się wzdłuż mojego, ocierając się o mnie. Wsunął dłoń pod moją bluzkę, na co głośno krzyknęłam. Nie miałam żadnej możliwości, odciągnięcia go od siebie, co sprawiło że czułam się bezsilna. Nie wierzyłam, że jest zdolny do zrobienia mi krzywdy, ale jego zamiary mówiły o czym innym.
- Zostaw mnie, zostaw! - pisnęłam, wyrywając od niego rękę i uderzyłam nią w jego klatkę piersiową, co wywołało u niego śmiech.
- Jesteś seksowna, kiedy tak robisz - szepnął, unosząc moją bluzkę do góry.
- Jason! - krzyknęłam błagalnie, czując jak w moich oczach zbierając się łzy. Wiedziałam, że nie mam żadnych szans, by z nim wygrać, bo miał nade mną ogromną przewagę.
- O tak, to mi się podoba - uśmiechnął się, słysząc jak krzyczę jego imię. Przeniósł swoje usta na mój policzek, przyciskając je do niego. Przekręciłam głowę w lewą stronę, powodując że jego twarz zsunęła się z mojej.
- Nic ci to nie da - mruknął, przenosząc swoją rękę na moją twarz, łapiąc nią za moje policzki, ściskając je do siebie i przekręcając w swoją stronę. Zacisnęłam oczy, nie chcąc na niego patrzeć. Moje ciało trzęsło się jak galaretka z powodu strachu jaki opanował moje ciało. Kiedy Matt robił ze mną co chciał, byłam zupełnie nieprzytomna, a fakt że jestem świadomie obmacywana przez najlepszego przyjaciela mojego chłopaka, mocno zaczął uwierać mnie w psychice.
- Proszę - załkałam, kiedy jego ręka znalazła się na moim biodrze, ściskając go mocno.
Przycisnął się klatką piersiową do mojej, sprawiając że czułam jego oddech na swojej szyi.
- O co mnie prosisz? - wymruczał, przejeżdżając językiem wzdłuż mojego obojczyka.
- Odejdź ode mnie - pisnęłam, nabierając więcej powietrza do ust, by po raz kolejny zebrać siłę na wierzganie się.
- Mówisz że ci się podoba? - zaśmiał się, gryząc mnie w szyję, na co głośno zawyłam, wyginając plecy w łuk.
- Co ty robisz?! - syknęłam, zaciskając mocno oczy z bólu.
Korzystając z momentu, kiedy wyprostował plecy, pchnęłam go do tyłu, sprawiając że zsunął się z moich bioder. Jego ręce szybko złapały mnie za ramiona, pociągając za sobą, tak że wylądowałam na nim. Uśmiechnął się cwaniacko w moją stronę, zaciskając ręce na moich pośladkach. Odwróciłam głowę, kiedy usłyszałam otwieranie się drzwi. Sapnęłam głośno, kiedy zobaczyłam w nich Janka z niezbyt zadowoloną miną. Mimo wszystko ręce Jasona, nadal spoczywały na moich tyłku, a moja klatka piersiowa była przyciśnięta do jego. Czułam jak krew w moich żyłach szybko pulsuje, sprawiając że zakręciło mi się w głowie.
- Stary, mówiłem że jest dziwką. Rzuciła się na mnie i zaczęła się rozbierać - uniósł ręce w geście obronnym, wskazując głową na moją podwiniętą bluzkę.
- Wiem - szatyn mruknął poważnym głosem, wyprzedzając mnie, kiedy otworzyłam usta, by sprzeciwić się oskarżeniom Jasona. Zamknęłam je, przekręcając głowę w stronę chłopaka nie rozumiejąc jego odpowiedzi. Szybkim krokiem przeszedł w moją stronę, ściągając mnie za ramie z łózka. Przez to, że chwile wcześniej byłam przyciśnięta ciężarem Jasona, moje nogi odmówiły mi posłuszeństwa uginając się pode mną, sprawiając że wylądowałam na kolanach przed chłopakiem. Syknęłam, kiedy moje nogi przejechały po chropowatym dywanie, drażniąc skórę. Moja klatka piersiowa unosiła się i opadała w szybkim tempie z powodu wszystkich emocji, które się we mnie zbierały.
- Podnieś się - warknięcie Janka, przeszło przez moje ciało na wylot, wyczuwając że nie wróży ono nic dobrego. Uniosłam głowę do góry, zerkając na łózko na którym Jason leżał uśmiechnięty od ucha do ucha, zakładając ręce za głowę i przyglądając się całej sytuacji. Niezdarnym ruchem, podparłam się komody, stając na swoje nogi, twarzą w twarz z chłopakiem. Jego oczy były ciemne i puste, co sprawiło że zmarszczyłam brwi.
- Co powiedziałeś? - odchrząknęłam, próbując za wszelką cenę uspokoić swój drgający głos.
- Że jesteś dziwką - powtórzył, patrząc mi prosto w oczy.
Patrzyłam na niego, dążąc oczami po jego twarzy, próbując w niej dostrzec oznaki żartu.
- Zwykłą dziwką, której określenia zawsze się wypierałaś, mimo że dobrze wiedziałaś, że taka właśnie jesteś - sapnął, trącając moje ramie ręką.
Zagryzłam wargę, nie reagując na jego słowa, patrząc na niego tępo. Moje oczy biegały w każdym kierunku, próbując sprawić, by jego słowa nie zostały w moim mózgu.
- A-ale.. - wyjąkałam, słysząc chichot Jasona, który cieszył się moim nieszczęściem.
- Ale dałam się pieprzyć Mattowi, na pierwszej lepszej imprezie - warknął przez zaciśnięte zęby, popychając mnie do tyłu, podobnie jak Jason w łazience, któremu zrzedła mina słysząc słowa Janka.
- To nie tak! - jęknęłam, odrywając się plecami od ściany, by podejść bliżej chłopaka.
Jego brwi powędrowały do góry, posyłając w moją stronę rozbawione spojrzenie.
- To wcale nie tak, że zdradziłaś mnie w ten sam dzień kiedy zaczęliśmy ze sobą być - mruknął ironicznie - To nie tak, że kłamałaś mi w twarz, mówiąc że oparzyłaś się prostownicą, kiedy dobrze wiedziałaś, że masz tam malinkę - dodał, robiąc krok w moją stronę.
Patrzyłam na niego, zaciskając usta, jednocześnie kręcąc przecząco głową.
- Ale to przecież nie tak, że dałaś zrobić sobie zdjęcia jak na okładkę pornosa z udziałem mojego największego wroga, przecież do kurwy nędzy to nie tak! - krzyknął głośno, zaciskając mocno ręce w pięści.
Zatrzęsłam się, kiedy zrobił gwałtowny krok w moja stronę. Zacisnęłam mocno oczy, odskakując do tyłu, chowając się w kącie. Wzrok chłopaka chwilo złagodniał, kiedy zauważył, że się go przestraszyłam, jednak po chwili przybrał ponownie zdenerwowany wyraz twarzy, prychając.
- Jak dobrze się czułaś, robiąc takie rzeczy za moimi plecami, jednocześnie zgrywając niewinną dziewczynkę, hm? - zaśmiał się ironicznie, kręcąc głową. Podwinął rękawy swojej bluzy do łokci, posyłając w moja stronę pytające spojrzenie.
- Ja.. - szepnęłam, nie mając ponownie możliwości skończyć.
- Widocznie świetnie, skoro byłaś na tyle zdolna, by ukraść mojego chipa i zanieść go osobie, która może cię pierdolić w każdej sekundzie życia - warknął, wyrzucając ręce do góry.
Skrzywiłam się na sposób doboru jego słów.
- Spieprzyłaś mi wszystko, co budowałem przez tak długi czas - roześmiał się nerwowo, kręcąc głową. Wsunął ręce do kieszeni spodni, przechodząc wzdłuż pokoju - Myślałaś że nigdy się nie wyda? - przekręcił głowę w moją stronę.
Spuściłam głowę do dołu, wciskając się bardziej w ścianę, chcąc przedostać się przez nią na drugą stronę motelu.
- Proszę - mruknęłam, drżącym głosem, pociągając nosem. W moim gardle wyrosła ogromna gula, która nawet nie pozwalała mi się bronić. Chciałam tyle powiedzieć, ale nie mogłam, bo łzy cisnące się do moich oczu przejęły kontrolę nad moim ciałem.
- Proszę co? Myślisz że jestem idiotą i nadal będę się kurwa tobą przejmował? - zaśmiał się, kierując w moją stronę. Kiedy stanął naprzeciwko mnie, uniósł mój podbródek ręką, zmuszając mnie abym spojrzała w jego oczy. Powstrzymywałam łzy, które gromadziły się w nich od momentu przyjazdu w to miejsce, zamazując mi cały obraz.
- Widocznie twój ojciec zawsze miał rację, mówiąc o tobie w ten sposób - szepnął, patrząc mi prosto w oczy - Z Jasonem też byś się przespała, gdybym wam nie przerwał? - mruknął, uśmiechając się sztucznie.
Zacisnęłam mocno powieki, próbując powstrzymać łzy, które wbrew mojej woli spłynęły po moich policzkach. Moja broda zaczęła drgać, a ciało zaczęło się trząść.
Skrzywiłam się, słysząc jak rzuca w moją stronę obraźliwymi słowami. To wcale nie działa dobrze na człowieka, kiedy słyszysz od osoby, która zawsze sprawiała, że stawałaś się szczęśliwsza, że jest zwykłą dziwką, którą od zawsze się było. To cholernie trafia w najczulsze punkty i zostawia wielką dziurę w głowie.
- Jason proszę, powiedz mu prawdę - szepnęłam, załamującym się głosem, zerkając na niego. Chłopak spojrzał na mnie również zaciskając swoje pięści.
- Przecież mówię prawdę, proponowałaś mi nieprzyzwoite rzeczy - mruknął, posyłając w stronę Janka poważne spojrzenie.
- Błagam - chlipnęłam, czując że już nie ma dla mnie ratunku. Dobrze wiedziałam, że Janek wie wszystko zupełnie od drugiej strony. Czułam się jak gówno, stojąc zapłakana w kącie, obrzucana obelgami przez dwóch chłopaków, nie potrafiąc odezwać się ani słowem, by sobie pomóc.
- Nie wybaczę sobie tego, że się z tobą związałem. Jesteś taką fałszywą suką - ręce Janka, puściły mój podbródek, odsuwając się ode mnie, zostawiając za sobą mocny zapach jego perfum.
- Nie mów tak - wszeptałam, ledwo słyszalnym głosem. Przeniosłam swoje dłonie na policzki, ścierając z nich łzy.
- A może jeszcze mam Cię pochwalić? - roześmiał się, podnosząc głos.
Patrzyłam na jego kości policzkowe, które były mocno widoczne, przez jego zaciśniętą szczękę.
- Nie chce Cię nigdy więcej widzieć na oczy - warknął przez zaciśnięte zęby w moją stronę, odwracając się na pięcie i kierując w stronę drzwi.
- Mówiłeś że mnie kochasz - szepnęłam, drżącym głosem, robiąc krok do przodu.
Ciało chłopaka zesztywniało, stając w miejscu. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała coraz szybciej.
- Kłamałem - mruknął bez emocji, kontynuując swoją drogę do drzwi. Rozchyliłam usta, czując jak fala zimna oblewa moje ciało. Zacisnęłam mocno oczy, cofając się krok do tyłu, by znowu spotkać się z zimną ścianą. Przeniosłam rękę na swoją twarz, zakrywając się nią. Kucnęłam, czując, że wszystkie siły odchodzą z mojego ciała. Kiedy oboje opuścili mój pokój, pozwoliłam sobie na całkowite wypuszczenie emocji na wierzch, zanosząc się głośnym płaczem. Byłam zupełnie bezsilna, czując się totalnie winna za wszystko co się stało. Podniosłam się powolnym ruchem z ziemi, wychodząc z pokoju. Wyciągnęłam telefon z kieszeni zamawiając taksówkę. Stanęłam przed zupełnie pustym motelem, gdzie nie znajdował się nawet jeden samochód. Pociągnęłam nosem, chcąc jak najszybciej znaleźć się w swoim łóżku.

Zapukałam mocno do drzwi, jednocześnie ocierając ręką kolejne łzy, które mimo mojego wysiłku wylewały się ze mnie litrami.
- Jesteś dzi.. - Olga mruknęła, otwierając drzwi.
- Nie jestem dziwką! - krzyknęłam panicznie, wbiegając szybko do domu, trącając ja przez przypadek ramieniem.
- Dzisiaj wcześnie - dokończyła cicho, przekręcając głowę w stronę w którą pobiegłam. Nie zdejmując z siebie nic, rzuciłam się na łóżko, chowając głowę w poduszki.


_________________________________________________________________
Przepraszam za moją długą nieobecność, ale było to związane z wyjazdem do Warszawy na OVF. Muszę się zająć także szkołą, bo jak wiadomo jest prawie koniec roku więc jest ciągle małe opóźnienie, ale mam nadzieje, że dacie mi motywacje w komentarzach na to żeby kolejne rozdziały pojawiły się szybciej. :)

ask:
http://ask.fm/Ana_anax