Rozdział 20

"- Przyjaciele? - wyszeptałam, spoglądając na jego twarz. Przejechał dłońmi po mojej talii, jadąc w górę i kładąc je po obu stronach mojej twarzy. 
- Przyjaciele - mruknął cicho, muskając ostatni raz, moje usta. "

Leżałam z głową w poduszkach, czując się jakby ktoś wyciągnął ze mnie wszystkie siły. Chodzenie po plaży było fajne do czasu, kiedy nie zaczął wiać tak silny wiatr, że prawie co nie zabrał mnie na drugi brzeg morza.
- Daj spokój nie było tak źle - Janek zaśmiał się wycierając ręcznikiem swoje mokre włosy.
- Mówiłam, że mam z morzem same złe wspomnienia i jakoś wcale się to nie zmieniło - jęknęłam w poduszkę.
- To tylko przypadek, że akurat kiedy byliśmy na plaży zaczął padać deszcz - mruknął, przeczesując ręką włosy.
Przekręciłam się na plecy, jednocześnie rozpinając mokrą bluzę.
- To samo mi powiedzieli, kiedy się prawie utopiłam, "to tylko przypadek, że ratownik akurat wtedy poszedł do toalety" - wywróciłam oczami, zsuwając z siebie bluzę.
Janek posłał mi rozbawione spojrzenie.
- Zaraz ci zetrę z twarzy ten uśmiech - parsknęłam, rzucając w niego mokrą bluzą, którą złapał zanim zdążyła w niego uderzyć.
- Nie byłbym tego taki pewien - uśmiechnął się zadziornie, robiąc krok w moją stronę.
Patrzyłam na niego rozchylając delikatnie usta.
- Mogę w każdej chwili zrobić jeden, niekorzystny dla ciebie ruch - mruknęłam, spoglądając najpierw na swoje kolano, a potem na jego krocze.
Chłopak zaśmiał się, jednocześnie przenosząc ręce i zakrywając miejsce, o którym mówiłam. Zaczął iść w moją stronę na co pisnęłam prędko zbiegając z łóżka i kierując się w stronę łazienki, która dzięki bogu znajdowała się dwa kroki ode mnie. Zakluczyłam szybko drzwi, wypuszczając powietrze z ust.
- Dobrze wiedzieć, że się mnie boisz - usłyszałam śmiech chłopaka, a następnie dźwięk uginającego się łóżka pod ciężarem jego łóżka.
- Nie boje się ciebie - fuknęłam, wyrzucając ręce do góry, mimo że nie mógł tego zauważyć.
- Tak, tak - mruknął, chichocząc sam do siebie.
Zmrużyłam oczy, patrząc w drzwi. Wybiegłam szybko z łazienki, rzucając się na łóżko i zaczęłam go okładać pięściami po ramionach. Na jego twarzy było wymalowane zdezorientowane, ale oczy pokazywały, że jest niezwykle rozbawiony.
- Dobra i tak cię to nie boli - wywróciłam oczami, opadając zmęczona na poduszkę obok niego. Westchnęłam i założyłam ręce za głowę, spoglądając w sufit. Między nami nastała zupełna cisza. Przekręciłam głowę w bok, zerkając na jego twarz.
- O czym myślisz? - mruknęłam, przekręcając się bokiem w jego stronę.
Spojrzał na mnie, oblizując usta.
- Pytałaś kiedyś o moich rodziców - odchrząknął, a jego ciało widocznie się spięło.
Uniosłam brwi zdziwiona, że chce zacząć ten temat.
- Powiem ci coś, ale nie osądzaj mnie, a właściwie to najlepiej nic nie mów - westchnął, spoglądając mi w oczy.
Kiwnęłam głową, zachęcając go do tego, by zaczął mówić.
- Moi rodzice mieszkają trzysta kilometrów ode mnie i nie mam z nim żadnego kontaktu od ponad roku - mruknął, przesuwając się niespokojnie na łóżku. - Mam trzech starszych braci, ale nigdy nie miałem z nimi dobrego kontaktu - jego oczy wędrowały po każdym zakątku pokoju. - I pewnie teraz się zastanawiasz, co się stało, że mieszkamy tak daleko od siebie, prawda? - spojrzał na mnie, na co kiwnęłam twierdząco głową.
- Moja mama poważnie chorowała, kiedy była ze mną w ciąży. Lekarze nawet mówili, że podczas porodu mogą nastąpić komplikacje i oboje możemy tego nie przeżyć - przełknął ślinę. - Po porodzie nastąpiły powikłania i była w ciężkim stanie. Ogólnie byłem niechcianym dzieckiem, co dało później skutek, że jako gówniarz bylem pomiatany w domu. Każdego pieprzonego dnia mówili mi, że przeze mnie matka prawie umarła - przejechał językiem po zębach. - Zdaję sobie sprawę z tego, że bracia mówili to tylko dlatego, że chcieli mi dowalić jak to robi każde rodzeństwo, ale jak miałem nie brać tego do serca mając tylko czternaście lat? - spojrzał na mnie z żalem w oczach.
Patrzyłam na niego, zaciskając ręce na poduszce. Od razu widać, że nie jest to dla niego łatwy temat do rozmowy.
- Kiedy miałem szesnaście lat okazało się, że mój dziadek z którym byłem bardzo związany poważnie zachorował. Z racji, że mieszkał daleko od nas, postanowiłem że pojadę do niego i będę mu pomagał. Nie chciałem go zostawić samego - podniósł się do pozycji siedzącej. - Oczywiście dla rodziców to było świetne rozwiązanie, bo po pierwsze pozbędą się mnie z domu zyskując pewność i czyste sumienie, że dziadek nie jest sam - mruknął, przeczesując ręką włosy. - Jak zaplanowałem tak zrobiłem. Kilka dni potem znalazłem się u dziadka. Jako, że był on naprawdę jednym z najlepszych dziadków na świecie, załatwił mi indywidualne nauczanie trwające do kilku miesięcy przed matura, co wyjaśnia moje nagłe pojawienie się w twojej szkole - przerzucił na mnie wzrok. - Jednak jego sytuacja się znacznie pogarszała i niecały rok później zmarł - widziałam jak jego ręce zaciskają się w pięści.
- Tracąc jego, właściwie straciłem ostatnią osobę z rodziny, na której mogłem polegać - westchnął nerwowo. - Jednak kiedy okazało się, że dziadek przepisał swój dom i trochę pieniędzy na mnie, rodzice uznali, że jestem prawie dorosły i już nie muszę wracać do domu i tak po prostu jak gdyby nic wrócili do siebie - zaśmiał się sarkastycznie. - Nie powiem, że mi to nie odpowiadało. Imprezy, alkohol, dziewczyny, wszystko mogłem robić swobodne i było super do czasu, kiedy środki na karcie nie zaczęły się znacznie zmniejszać, co nie powiem trochę mnie przestraszyło.
Patrzyłam na niego, zagryzając wewnętrzną stronę policzka. Kiedy powiedział o innych dziewczynach, coś ścisnęło mnie w środku. Zazdrość?
- Zacząłem się kręcić po różnych dzielnicach szukając czegoś na czym mógłbym trochę zarobić. Dobrze wiedziałem, że nikt nie przyjmie mnie do normalnej pracy nie mając ukończonych osiemnastu lat. I tak cudem udało mi się pozostać w domu dziadka do osiemnastki, bo kiedy sąsiad dowiedział się, że jestem niepełnoletni i mieszkam bez opiekuna, a ciągłe imprezy zaczęły go denerwować, kilka razy chciał mnie podkablować policji - opadł z powrotem na poduszki. - Później na jednej imprezie poznałem Chrisa i Jasona i wkręcili mnie w swój interes - mruknął nieco bardziej zdenerwowany. Zaciął się nie mówiąc już nic więcej.
- Co to za interes? - wierciłam wzrokiem dziurę w jego twarzy, co pewnie wcale mu nie pomagało. Spojrzał na mnie widocznie się wahając.
- Przyjęli mnie do swojego gangu, ale że dobrze wypełniałem swoje obowiązki, zostałem jego przywódcą i tak jest do dziś - powiedział ściszonym głosem.
Czy on własnie powiedział, że jest dilerem lub robi jeszcze gorsze rzeczy?
- Sprzedajesz narkotyki? - pisnęłam, odsuwając się od niego kawałek.
Spojrzał na mnie zaciskając szczękę, dzięki czemu jego kości policzkowe były jeszcze bardziej widoczne.
- Między innymi - mruknął, nie spuszczając ze mnie wzroku.
Rozchyliłam usta, patrząc na niego ze zdezorientowaną miną.
- Spokojnie. To nie jest taki gang jak na Bronx'ie, gdzie podstawiają sobie nawzajem bomby i dają kulki w głowę, tylko dlatego, że jakiś koleś jest winny dziesięć złotych - zaśmiał się, chcąc rozluźnić sytuację.
Dla mnie nie było w tym zupełnie nic śmiesznego. W jednym momencie okazało się, że mieszkałam z chłopakiem, o którym nie wiedziałam kompletnie NIC. Janek zauważył, że widocznie mi nie było do śmiechu, dlatego znowu przybrał poważny wyraz twarzy.
- W każdej chwili mogą cię złapać i wsadzić do więzienia - sapnęłam, patrząc na niego.
Usłyszałam cichy chichot chłopaka.
- Słonko, siedzę w tym już sporo czasu i potrafię to robić tak, aby nikt się o tym nie dowiedział -puścił do mnie oczko.
I on o tym mówi w taki sposób? Jakby to było coś fajnego, że ma pieniądze z nielegalnych interesów? Pokręciłam głowa, odsuwając się jak najdalej od niego.
Wyciągnął rękę w moja stronę, łapiąc mnie za dłoń, którą od niego wyrwałam.
- Mówiłem, żebyś mnie nie osądzała - warknął, a jego oczy szybko pociemniały.
- A ty byś był zadowolony dowiadując się, że jedyny chłopak, któremu ufasz jest wkręcony w jakieś nielegalne interesy, a pieniądze którymi kiedyś ci płacił prawdopodobnie pochodzą z tych samych źródeł? - fuknęłam, wywracając oczami.
Złapał za mój nadgarstek i przyciągnął do siebie co sprawiło, że przybrałam niezbyt wygodną pozycje.
- A czy to sprawia, że jestem jakiś gorszy? Przynajmniej ja nie jestem słaby i w odróżnieniu do ciebie sam sobie poradziłem. nie musząc pracować w jakimś pieprzonym klubie nocnym za pięćset złotych - warknął, patrząc mi prosto w oczy i zacisnął rękę na moim prawym nadgarstku.
Moje oczy rozszerzyły się na jego słowa skierowane w moją stronę. Rozchyliłam usta, następnie je zamykając nie mogąc wypowiedzieć ani słowa. Po raz kolejny uświadomił mi, że jestem naiwna. Kolejny raz powiedział coś, co mnie zabolało. Moje oczy wędrowały po każdym centymetrze jego twarzy, szukając jakiejś możliwości cofnięcia wypowiedzianych przez niego słów. Sam mi to zaproponował, a teraz będzie mi ciągle wypominał?
- I co, lepiej się poczułeś? - szepnęłam, wiedząc że jeśli zacznę mówić głośniej, to mój głos się załamie.
Patrzył na mnie, jeszcze przez chwilę ściskając moją rękę. Zluzował uścisk, widocznie uświadamiając sobie co powiedział.
- Nie chci...
- Ty nigdy nie chcesz, a jednak robisz - fuknęłam w jego stronę. Skorzystałam z sytuacji i wyrywałam od niego rękę. Jak najszybciej zeszłam z łóżka, kierując się w stronę łazienki i zatrzasnęłam za sobą drzwi. Oparłam czoło o framugę, nabierając więcej powietrza do ust. Doszłam do wniosku, że mój mózg zupełnie nie współpracuje z resztą ciała. Ile razy jeszcze przejadę się na swojej głupocie? Zagryzłam wargę odchodząc od drzwi i zaczęłam ściągać ciuchy. Weszłam pod prysznic, puszczając strumień ciepłej wody. Stanęłam opierając się plecami o ściankę i przygryzłam nerwowo dolną wargę. Z jednej strony cieszę się, że postanowił się przede mną otworzyć, ale te wszystkie wiadomości i jego słowa sprawiły, że miałam mętlik w głowie. Przełknęłam ślinę, kiedy wychodząc z kabiny zorientowałam się, że nie wzięłam ze sobą piżamy. Westchnęłam, wycierając się ręcznikiem i założyłam spodnie i koszulkę, by móc wyjść po czyste ciuchy. Otworzyłam drzwi od łazienki i nie zerkając w stronę chłopaka skierowałam się do swojej torby. Czułam na sobie jego wzrok, który podążał za moim każdym ruchem. Wyciągnęłam czystą bluzkę i krótkie spodenki, ponownie kierując się do łazienki.
- Przebierz się tutaj, ja pójdę się umyć - odchrząknął, wymijając mnie i wchodząc do toalety. Wzruszyłam ramionami, ściągając z siebie stare ciuchy i wkładając piżamę. Położyłam się do łóżka, wchodząc pod zimną kołdrę. Zgasiłam światło, przez co pokój rozświetlały jedynie promienie światła padające z łazienki. Zamknęłam oczy, żeby jak najszybciej zasnąć i przestać myśleć o tym wszystkim. Wtuliłam twarz w poduszkę, zakrywając się kołdrą aż po same oczy.
Kiedy upłynęło może piętnaście minut, łózko ugięło się pod ciężarem chłopaka. Zagryzłam wargę, nie otwierając oczu. Właściwie to jest drugi raz, kiedy śpimy razem w jednym łóżku i jest to dość dziwne uczucie. Poczułam jak jego ciało ułożyło się blisko mojego, przez co automatycznie odsunęłam się kawałek do przodu. Usłyszałam ciche westchnięcie chłopaka.
Próbowałam wysilić się, by sen szybko zabrał mnie do siebie, ale to tylko pogarszało sprawę. Biłam się w głowie z własnymi myślami, co mi wcale nie pomagało. Poczułam jak ręka chłopaka delikatnie oplata moje ciało w pasie przyciągając do siebie tak, że leżałam plecami przyciśnięta do jego klatki piersiowej.
- Przepraszam - szepnął, prosto do mojego ucha, wtapiając swoją twarz w moje włosy.
Po moim ciele przebiegły mocne ciarki.
- Nie chciałem tego powiedzieć. Wcale nie uważam, że jesteś słaba. Jesteś jedną z najtwardszych kobiet jaką kiedykolwiek poznałem - wymruczał niskim głosem, który sprawił że nie potrafiłam się ruszyć. - Sam fakt, że ze mną wytrzymujesz, jest tego dowodem - dodał składając delikatny pocałunek na moim policzku, przez co zacisnęłam ręce na kołdrze, co widocznie wyczuł przenosząc swoje dłonie w stronę moich za chwile splatając nasze palce razem. Sapnęłam, a moje ciało spięło się czując, że jestem dosłownie uwięziona w jego objęciach.
- Puść mnie - szepnęłam, patrząc przed siebie.
- Nie, dopóki mi nie wybaczysz - mruknął, kładąc swoje ręce na moim brzuchu, trzymając blisko siebie. - Powiedz coś - szepnął, przejeżdżając ręką po mojej dolnej części kręgosłupa, przez co odchyliłam delikatnie głowę do tyłu, bardziej napierając na jego klatkę piersiową.
- Nie wykorzystuj tego - jęknęłam, przenosząc rękę na tył swoich pleców, by zabrać z nich jego dłoń, jednak nie pozwolił mi na ten ruch, łapiąc mnie za ramię.
Oblizał usta, spoglądając na moją twarz.
- Tego? - wsunął dłoń pod moją bluzkę, przejeżdżając delikatnie palcami po moich plecach. Dotyk w tamtym miejscu bardzo mnie pobudza, a ja nie potrafię tego opanować i on doskonale o tym wie. Po moim ciele przeszły ciarki, a z moich ust wydostało się ciche westchnięcie. Usta chłopaka wylądowały na mojej szyi, składając na niej mokre pocałunki. Jego ręka zaczęła jechać zdecydowanie wyżej, wzdłuż mojego kręgosłupa. Usłyszałam ciche sapnięcie z jego strony, kiedy nie natykając się na zapięcie od stanika zorientował się, że go po prostu na sobie nie mam. Wygięłam plecy w delikatny łuk, przez co mój tyłek wylądował dokładnie na jego kroczu. Podniósł głowę, mrucząc mi do ucha i złożył kolejny pocałunek pod nim. Byłam w złym położeniu. Zapach jego perfum, głos i dotyk działały na moje wszystkie zmysły. Resztkami zdrowego rozumu, zmusiłam się na przekręcenie się na plecy, tak że nie miał już do nich dostępu. Mimo że w pokoju było zupełnie ciemno, mogłam zauważyć zarysy jego twarzy.
- Więc jak będzie? - szepnął, unosząc się do góry. Położył ręce po obu stronach mojego ciała, żebym znowu się od niego nie odsunęła. Wywróciłam oczami, nic nie odpowiadając.
- To, że jest ciemno nie oznacza, że możesz to robić kochanie - powiedział zniżonym głosem, zbliżając się do mnie.
- Jasiek, proszę przestań. Ustaliliśmy, że jesteśmy przyjaciółmi - mruknęłam, przenosząc rękę na jego klatkę piersiową, by zatrzymać go przed całkowitym przywarciem do mojego ciała.
- To dziś zrobimy sobie wyjątek - wzruszył ramionami, napierając na mnie swoim ciałem, przez co blokada z moich dłoni nic nie pomogła.
- Przestań, nie ma żadnych wyją.. - jego usta znalazły się na moich, dzięki czemu przez moje ciało przeszła fala gorąca. Zaczął delikatnie muskać moje usta, przez co zupełnie odpłynęłam. Zauważając brak reakcji z mojej strony, sam przeniósł moje ręce na swoją szyję. Podtrzymywał się na rękach, po obu stronach mojej głowy. Nie oddawałam pocałunku do momentu, kiedy nie przeniosłam wzroku na jego oczy. Nie widziałam już w nich tej ciemności co zwykle. Coś we mnie pękło, moje ciało samo zaczęło przylegać coraz bardziej do niego.
- Przyjaciele tak nie robią - szepnęłam w jego usta, popychając go delikatnie do tyłu. Mówiłam żeby przestał, mimo że moje ciało robiło zupełnie na odwrót. Przekręciliśmy się w ten sposób, że to teraz ja wylądowałam nad nim. Usiadłam na nim okrakiem prostując plecy, tym samym oddalając się od jego ust. Ułożyłam ręce na jego dolnej części brzucha,
- Och, pieprze to - warknął, łapiąc za moją koszulkę i gwałtownie do siebie przyciągając. Jego ręce przeniosły się na moje nagie uda, wodząc po nich placami, ostatecznie układając je na moich pośladkach, ściskając je delikatnie. Sapnęłam przez co on korzystając z sytuacji wsunął swój język do moich ust. Zamruczałam, kiedy nasze języki się zetknęły. Przesunęłam ręce wzdłuż jego klatki piersiowej, powodując że jego bluzka podwinęła się do góry. Przejechał językiem po mojej wardze, zagryzając ją delikatnie. Złapałam za końce jego koszulki, podnosząc ją jeszcze bardziej do góry. Oderwaliśmy się na chwile od siebie, bym mogła ją z niego zdjąć. Rzuciłam ją za siebie, kładąc ręce na jego nagim torsie i podciągając się delikatnie do góry, ocierając o niego.
- Jesteś tak cholernie seksowna - wymruczał, unosząc się do pozycji siedzącej, by móc przyssać się do mojej szyi. Przycisnął mnie do siebie, wsuwając ręce pod moją bluzkę. Moje ciało się spięło, a resztki rozumu powróciły, kiedy poczułam, że jego dłoń przeszła na mój brzuch, kierując się w stronę piersi.
- Stop - szepnęłam, kładąc swoją dłoń na jego.
Oderwał swoje usta od mojej szyi, spoglądając na moją twarz.
- To był ostatni raz, rozumiesz? - mruknęłam, na co zaczął kręcić głową.
- Dlaczego próbujesz powstrzymać samą siebie? - powiedział ochrypniętym głosem, układając drugą rękę na dole moich pleców.
Przekręciłam głowę w bok, by nie patrzeć w jego oczy.
- Chcę tylko przyjaźni - westchnęłam, puszczając jego dłoń.
Jego mięśnie się napięły, co mogłam od razu wyczuć po jego klatce piersiowej.
- A co jeśli ja nie chce?

______________________________________________________________________________
Więc mamy rozdział, gdzie dowiadujemy się trochę więcej o Jasiu. 
Piszcie w komentarzach jak waszym zdaniem powinny wyglądać ich relację. :D

Jeśli macie jakieś pytania zapraszam na aska:
http://ask.fm/Ana_anax