Rozdział 8

Perspektywa Ani:
Kiedy burza minęła poczułam ulgę. Moje ciało przestało drżeć, a oddech się uspokoił. Poczułam, że ręce Janka dotykają moich pleców w miły sposób. Było mi przyjemnie, przez co odchyliłam głowę do tyłu. W pewnym momencie usłyszałam cichy jęk z ust chłopaka, na co moje ręce lekko zadrżały na jego plecach. Uniosłam delikatnie głowę do góry, by spojrzeć na jego twarz. Nasze spojrzenia spotkały się, przez co od razu poczułam jak fala gorąca oblewa moje ciało. Dotarło do mnie, że nie powinnam się tak do niego lepić i chociaż trochę się powstrzymać. Zagryzłam wargę, wypuszczając z objęć chłopaka. Jego ręką zaraz wylądowała na moim podbródku, robiąc to co zawsze.
- Nie zmienisz tego we mnie, zawsze to robiłam i będę robić - zaśmiałam się, odsuwając kawałek od chłopaka, by powstała między nami jakaś przestrzeń.
Przekręcił głowę w moją stronę.
- W takim razie często będziesz musiała obserwować to zjawisko - złapał mnie za rękę, następnie kierując ją w stronę swojego krocza.
Moje oczy musiały wyglądać jak pięciozłotówki, kiedy moja dłoń mogła wyczuć delikatne wybrzuszenie pod kołdrą. Zabrałam od niego rękę jak oparzona, i szybko schowałam się cała pod kołdrę. Moja twarz zrobiła się czerwona. Czułam się tak bardzo zażenowana. On naprawdę nie ma wyczucia. Przed chwilą było tak miło, a teraz robi takie rzeczy. Dobrze wie, że nie jestem na takie sytuacje gotowa. Kolejny raz jego śmiech dobiegł do moich uszu, tylko tym razem chyba uznał, że jest to bardzo zabawne i jego głos roznosił się po całym domu. Wywróciłam oczami pod kołdrą, po czym odkryłam się patrząc na niego zirytowana.
- No zajebisty żart, uśmiałam się - dźgnęłam go z łokcia w bok, po czym odwróciłam się tyłem do niego, zatapiając głowę w poduszki. - Myślałam, że potrafisz panować nad emocjami - mruknęłam nie odwracając się w jego stronę.
Usłyszałam jego chichot za plecami.
- Gdybyś była na moim miejscu, tez byś nad nimi nie panowała - wzruszył ramionami.
Westchnęłam głośno wypuszczając powietrze z ust. Zaczęła dopadać mnie senność, bo w końcu to był długi, ciężki dzień i wiele się wydarzyło. Przymknęłam oczy czując jak moje myśli nie są już w stanie tworzyć spójnych faktów, bo odlatywałam w krainę snów.

Perspektywa Jasia:
Otworzyłem powoli oczy, mrużąc je przez promienie słoneczne, które wpadały do pokoju. Kolejny ładny, letni dzień. Przetarłem dłońmi twarz, przyzwyczajając się do światła dziennego. Miałem zamiar wstać, kiedy poczułem delikatny opór. Spojrzałem w dół i widok, jaki zastałem trochę mnie zaskoczył. Ręka Ani opleciona była wokół mojego torsu, a głowa była przytulona do mojego boku. Mimo że zrobiła to pewnie przez sen to i tak sprawiło, że początek dnia stał się jeszcze lepszy. Zachichotałem widząc jak dziewczyna spokojnie śpi. Delikatnie odkleiłem ją od siebie i schodząc po cichu z łózka, okryłem ją kołdrą. Przeciągnąłem się na stojąco, ziewając. Wyszedłem z pokoju dziewczyny, idąc prosto do swojego. Podszedłem do szafy, by wyciągnąć z niej czystą bieliznę i dresy. Wziąłem orzeźwiający prysznic, po czym skierowałem się do kuchni. Nalałem wody w szklankę, następnie upijając z niej kilka sporych łyków. Sięgnąłem po telefon, który włożyłem wcześniej do kieszeni dresów. Wybrałem numer Filipa, mojego dobrego kolegi.
- Siema stary, co dzisiaj robisz? - mruknąłem do słuchawki, jednocześnie podchodząc do okna.
- Cześć, myślałem o wypadzie do Angel Clubu - usłyszałem zaspany głos kumpla po drugiej stronie, przez co automatycznie spojrzałem na zegarek. Dziesiąta rano? Zmarszczyłem brwi, kręcąc głową. Nigdy nie wstawałem tak wcześnie.
- Więc spotkajmy się o ósmej tam gdzie zawsze. Do zobaczenia - odpowiedziałem rozłączając się.
Pora się trochę rozerwać, pójdziemy wieczorem do jednego z najlepszych klubów w mieście. Mam nadzieję, że Ania szybko złapie kontakt z Filipem i wyniknie z tego fajna noc.
Schowałem z powrotem telefon w kieszeń dresów. Skierowałem się w stronę tarasu, po czym otworzyłem drzwi, by na niego wyjść. W moje ciało uderzyło prawdziwe upalne powietrze. Podszedłem do jednego z leżaków stojących w jednym rzędzie. Usiadłem w słońcu korzystając z dobrej pogody. Przymknąłem oczy, odprężając się.


Perspektywa Ani:
Obróciłam się na drugi bok, powoli otwierając oczy. Kiedy zobaczyłam jak promienie słoneczne odbijają się na ścianie tworząc letnią poświatę, zaczęłam przeciągać się w łóżku przybierając śmieszne pozycje. Westchnęłam, kiedy przypomniałam sobie o dzisiejszej nocy. Sięgnęłam po telefon, który leżał na półce nocnej. Godzina dziesiąta trzydzieści. No to sobie pospałam. Rozpuściłam z już mocno rozwalonego koka włosy, przeczesując je dłonią. Oblizałam spierzchnięte usta, po czym ruszyłam do toalety. Wzięłam szybki prysznic, a następnie znowu przeszłam do 'swojego' pokoju z zamiarem wybrania odpowiednich ciuchów na dzisiejszy dzień. Wybrałam krótkie czarne szorty, a do tego zwykłą białą bluzkę na ramiączkach. Uwielbiam, kiedy można ubierać się na luzie, bez żadnych bluz i kurtek. Kiedy czesałam swoje włosy przed lustrem, zwróciłam uwagę na pozostałości po siniakach. Dość szybko fioletowo-szara opuchlizna zniknęła z moich policzków, przez co mój humor się poprawił. Co prawda bolało jeszcze w niektórych miejscach, ale to nic takiego, da się z tym żyć. Przejechałam ochronną pomadką po swoich wargach, po czym skierowałam się do wyjścia z pokoju. Strasznie chciało mi się pić, więc moim pierwszym celem stała się kuchnia. Podeszłam do suszarki, na której mieściły się czyste szklanki. W sumie jeśli Janek mieszka tu sam, to muszę powiedzieć, że dom jest dobrze utrzymany.
Wiecie o co chodzi, mężczyzna i porządek, to przeważnie nie chodzi w parze. Nareszcie po podłodze nie wala się masa puszek i innych brudów. Nalałam do naczynia trochę zimnego soku pomarańczowego, który znalazłam w lodówce. Wzięłam sobie do serca słowa Janka, że mam jeść i pić co tylko chce. Tak też zrobiłam. W domu panowała głęboka cisza, która mieszała się ze śpiewem ptaków.
Zauważyłam, że drzwi od tarasu są uchylone więc postanowiłam, że wyjdę na dwór. Kiedy tylko znalazłam się na zewnątrz, zauważyłam Janka, który odpoczywał na leżaku.
- Cześć - odchrząknęłam, przechodząc na krzesło naprzeciw niego.
Otworzył oczy i skierował wzrok w moją stronę. Na jego twarzy pojawił się zadziorny uśmiech.
- Cześć mała, jak się spało? - mrugnął do mnie okiem.
- Wiesz co? Bywało lepiej, twoje ręce mnie przygniatały - powiedziałam całkiem poważnie.
Uniósł do góry brwi, patrząc na mnie rozbawiony.
- Mówisz? Za to mi spało się całkiem dobrze, szczególnie kiedy mnie obejmowałaś - na jego twarzy pojawił się duży uśmiech.
Zmrużyłam oczy, przeszywając go wzrokiem.
- Nie przypominam sobie - zaśmiałam się, upijając kolejny łyk soku pomarańczowego, który wzięłam razem ze sobą.
- No, nie możesz sobie tego przypomnieć, bo spałaś. Ważne, że było miło - kolejny raz puścił do mnie oczko.
Rozejrzałam się po podwórku, mrużąc oczy od promieni słonecznych.
- Dziękuję za wczoraj - posłałam w jego stronę delikatny uśmiech.
- Daj spokój, to było po prostu to, co powinienem zrobić - powiedział podnosząc się z leżaka, podchodząc bliżej mnie.
- W każdym razie, jestem ci wdzięczna za to, że tyle dla mnie robisz - oblizałam usta. - Zabierasz mnie do siebie do domu, uspokajasz mnie podczas burzy i jeszcze za to płacisz - zaśmiałam się ironicznie. - Czy to raczej nie powinno być na odwrót? - uniosłam głowę do góry, by złapać z nim kontakt wzrokowy.
- Robię to, co uważam za słuszne. Wszystko jest na swoim miejscu Ania, nie martw się - wzruszył ramionami, biorąc do ręki szklankę mojego soku.
Podniósł ją do ust i upił z niej łyk.
Rozejrzałam się po raz kolejny po ogrodzie. Zielona, krótko przycięta trawa, kilka drzewek dających jeszcze mały kawałek cieniu, to było coś co lubię. Można się było tutaj wyciszyć.
- Idziemy dziś do Angel Clubu - ręka Janka wylądowała w kieszeni.
Ponownie przeniosłam na niego swój wzrok.
- Poznasz mojego dobrego kumpla.
Jedyną moją odpowiedzią na to był delikatny uśmiech i kiwnięcie głową. Mimo że dużo razy byłam już w klubach, nie jestem do nich przekonana. To nie jest mój klimat. Wiecie, jestem typem poukładanej dziewczyny. Przez większość życia miałam wszystko zaplanowane, coś typu: szkoła, dom, lekcje, praca. Ta rutyna trwała bardzo długo, dlatego trudno jest mi się przełamać. Owszem wolę być w klubie jako gość, niż jako barmanka. Zdecydowanie.
- Nie chcesz iść? - głos chłopaka przerwał moje rozmyślania.
- Nie, czemu tak myślisz? Będzie fajnie - posłałam w jego stronę ciepły uśmiech.
Skłamałam, by nie wyjść na kretynkę kolejny raz wybrzydzając.

***

Byłam w swoim pokoju, szykując się na wyjście do klubu. Kompletnie nie wiedziałam co mam na siebie włożyć. Nie mam, aż tak dużego wyboru w ciuchach. Przeglądałam kolejno sukienkę po sukience. Ostatecznie wybrałam zwykła, prostą czarną, która miała koronkowe, długie rękawy, co dawało świetny efekt. Nigdy jakoś za bardzo się nie stroiłam, bo nie czułam takiej potrzeby, ale teraz kiedy moje relacje z Jankiem się trochę zmieniają mam w środku pewne poczucie, a raczej chęć wyglądania jak najlepiej. Wiecie, kobiecego rozumowania nigdy się nie pojmie. Miałam także dwie pary szpilek, jedne czarne, drugie kremowe, tak by pasowały do wielu stylizacji. Nałożyłam na siebie sukienkę, oglądając się w lustrze. Materiał opinał moje ciało, a koronkowe rękawy dodały całości uroku. Mam długie, aż po tyłek, brązowe proste włosy, dlatego uznałam, że zostawię je naturalnie rozpuszczone. Zrobiłam równy przedziałek na czubku głowy, rozczesując je delikatnie. Może dziś jest dzień żeby zaszaleć? Niedługo będę mieć dziewiętnaście lat, chyba najwyższa pora przeżyć chociaż jedną chwilę, która nie będzie z tych, o których chce zapomnieć. Podkręciłam rzęsy zalotką, następnie nakładając na nie odrobinę tuszu. Ślady po siniakach jedynie przypudrowałam odrobiną pudru. Usta pomalowałam, delikatną różową pomadką, przez co miały ładny delikatny kolor. Popsikałam się perfumami i założyłam szpilki. Kolejny raz przejrzałam się w lustrze. Nie mam pojęcia czy wyglądam dobrze, ale pozostaje mi tylko mieć taką nadzieję. Wyszłam z pokoju kierując się na dół. Stukot moich obcasów roznosił się echem po całym domu.
- Janek, jestem gotowa - powiedziałam nieco głośniej, nadal schodząc ze schodów.
- Ja też. W takim razie możemy jechać, bo... - urwał, kiedy wychodząc zza progu, zauważył mnie stąpającą po schodach.
Stanęłam na przedostatnim schodku, nie wiedząc o co mu chodzi.
- Coś nie tak? - odwróciłam się, by spojrzeć co sprawiło, że zamilkł. Spojrzałam na niego z pytającym wyrazem twarzy, następnie przenosząc wzrok na swoje ciało. - A, o to ci chodzi? -wskazałam na sukienkę - Źle wyglądam? Już idę się przebrać - jęknęłam, łapiąc się poręczy, by w ekspresowym tempie znaleźć się na górze.
- Nie, nie. Właśnie wyglądasz...- zmierzył mnie wzrokiem - Seksownie - mówiąc to oblizał swoje wargi.
Kiedy usłyszałam jego słowa znowu odwróciłam się w jego stronę.
- Dziękuję - powiedziałam lekko zmieszana. Nie pozostałam mu dłużna i również zmierzyłam go wzrokiem. Miał na sobie czarne spodnie, i czerwoną koszulę w kratę. Jego włosy były poustawiane w różne strony, co sprawiło, że on także wyglądał seksownie.
- Ty też wyglądasz dobrze - uśmiechnęłam się w jego stronę.

Perspektywa Jasia:
Jechaliśmy samochodem niecałe piętnaście minut. Moją uwagę ciągle rozpraszała myśl o tym, że będę musiał szczególnie pilnować Ani, bo to jak dzisiaj wygląda... Po prostu jestem pewien, że każdy facet chciałby pokazać się z taką dziewczyną w klubie. Kiedy zobaczyłem jak ta czarna sukienka opina jej ciało, miałem ochotę na coś... niegrzecznego. Zaparkowałem na swoim stałym miejscu, wyciągając kluczki ze stacyjki. Wyszedłem jako pierwszy z samochodu, okrążając go, by otworzyć drzwi Ani. Kiedy wychodziła, mój wzrok przykuły jej długie i piękne nogi. Nawet sobie nie wyobrażacie co czułem, patrząc na jej ciało.
Razem skierowaliśmy się do miejsca, w którym umówiłem się z Filipem. Kiedy przekroczyliśmy próg klubu do moich uszu od razu dotarła głośna muzyka oraz lasery, które migały w całym pomieszczeniu. Złapałem Anię za rękę, by móc ją kierować tuż za sobą. Szedłem w stronę baru, przeciskając się przez tłum ludzi. Ania ścisnęła delikatnie moją rękę, dając mi do zrozumienia żebym zwolnił.
Cholera, zapomniałem, że ta dziewczyna ma na sobie wysokie obcasy. Zauważyłem, ze Filip siedzi przy ladzie pijąc jakiegoś drinka.
- Siema stary - przywitałem się z nim po przyjacielsku. - To jest Ania - wskazałem ręką na dziewczynę.
Kiedy Filip przeniósł na nią wzrok, dokładnie widziałem jak w jego oczach coś zabłysło. Oblizał swoje usta, mierząc jej ciało wzrokiem. O dziwo Ania, posłała mu ciepły uśmiech, podobnie zawieszając na nim swój wzrok. Zacisnąłem pięści widząc, że od razu wpadli sobie w oko.



_____________________________________________________________________________________
Ten rozdział miał się pojawić jutro, a tak bardzo dużo dostałam próśb, żeby był on dzisiaj, że go napisałam. Wciąż nie mogę uwierzyć, że tak wam się to spodobało i dziś mój blog miał 11 tysięcy wyświetleń. Dziękuję wam z całego serca! :)

Tak na marginesie chciałam powiedzieć, że Filipem jest w tym przypadku wizerunek Smava.

Jesli macie jakieś pytania, zapraszam na aska: http://ask.fm/Ana_anax